Sakramenty i pogrzeb

Spowiedź Święta

przez cały tydzień:
15 min przed Mszą Św.

w I piątek miesiąca:
15:30 - 16:30

W sakramencie spowiedzi Bóg odpuszcza nam grzechy i łaską uświęcającą umacnia nas w życiu zgodnym z przykazaniami. Szafarzami sakramentu pokuty są biskupi i prezbiterzy. Podstawowym warunkiem rozgrzeszenia jest wyznanie wszystkich swoich grzechów, popełnionych od ostatniego wyznania i szczery żal za to, że miały miejsce.

Całe Pismo św. mówi o miłosnej relacji Boga i człowieka. Słowo konfesjonał pochodzi od łacińskiego confessio, czyli wyznaję. Zdarza się, że pojmujemy to wyznanie jednostronnie. Spowiedź tak naprawdę jest zderzeniem się dwóch wyznań: Jezusa, który mówi: Ja cię tak kocham, że moja miłość jest większa niż twój grzech i mojego odkrycia w prawdzie swojej grzeszności. Przychodzę, bo chcę w tej miłości Boga się odnaleźć. Powrót do łaski jest świętem. Człowiek, który przez grzech widzi śmierć, przez łaskę zaczyna widzieć życie, bo właśnie miłość je niesie ze sobą.

Spotkanie z Chrystusem w sakramencie pokuty jest spotkaniem człowieka z lekarzem dusz. Człowiek staje w całej prawdzie przed Bogiem, by wyjawić Mu to, co go boli. Pytając o grzech należy się zastanowić, czy to, co robię, pochodzi z miłości i do miłości prowadzi. W sakramencie pojednania chodzi zatem o miłość i odbudowanie kredytu zaufania, jaki otrzymaliśmy od Boga na chrzcie świętym.

Jak się przygotować do spowiedzi?

Zanim pójdziesz do spowiedzi, wpierw powinieneś się do niej przygotować. Przede wszystkim zrób rachunek sumienia.
Przypatrz się swojemu sercu – czy żałujesz za swoje grzechy? Jak chciałbyś się poprawić, co chciałbyś zmienić w swoim życiu?

Przykładowe pomoce do rachunku sumienia

1. Rachunek sumienia dla dzieci
2. Rachunek sumienia dla młodzieży
3. Rachunek sumienia dla różnych grup zawodowych
4. Rachunek sumienia człowieka dojrzałego
5. Rachunek sumienia dla małżonków
6. Rachunek sumienia dla seniora
7. Różne rachunki sumienia

Nie ma jednej określonej formuły spowiedzi – jeżeli dawno się nie spowiadałeś poproś po prostu księdza o pomoc.
Możesz również posłużyć się pomocą - OBRZĘD SPOWIEDZI.

Kiedy już się wyspowiadasz, podziękuj Bogu za dar przebaczenia. Pamiętaj o zadośćuczynieniu Bogu i bliźniemu.

Chrzest Św.

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania. Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie.

Katechizm Kościoła Katolickiego pkt 1213

W parafii Skierkowizna sakrament chrztu świętego udzielany jest: w drugą niedzielę miesiąca, w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia oraz Świąt Zmartwychwstania Pańskiego na Mszy świętej o godz. 12.00. Istnieje także możliwość uzgodnienia innego terminu.

Ustalenia daty chrztu można dokonać osobiście w kancelarii parafialnej albo telefonicznie (elektronicznie).

Po potwierdzeniu daty przez Księdza Proboszcza należy przygotować następujące dokumenty:

1. akt urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego (wystarczy kopia)
2. dane rodziców i chrzestnych (imię i nazwisko, adres zamieszkania, data urodzenia)
3. zaświadczenia od rodziców chrzestnych wystawione przez aktualną parafię ich zamieszkania (nie zameldowania!), jeśli nie mieszkają na terenie naszej parafii

Z kompletem dokumentów należy zgłosić się miesiąc przed chrztem dziecka do kancelarii parafialnej. W samym dniu chrztu rodzice i chrzestni składają podpisy w Księdze Chrztów.

NOWE WYMOGI DLA RODZICÓW CHRZESTNYCH

W diecezji płockiej zaczęła już obowiązywać „Instrukcja Biskupa Płockiego o oświadczeniu kandydatów na rodziców chrzestnych”. Zgodnie z jej treścią kandydat na chrzestnego/chrzestną musi podpisać oświadczenie, które dotyczy jego życia sakramentalnego i praktyk religijnych. Oświadczenie ma pomóc w rozstrzygnięciu, czy kandydat(ka) może podjąć się tej funkcji i czy spełnia warunki określone w Kodeksie Prawa Kanonicznego.

Aby zostać rodzicem chrzestnym, należy spełnić określone warunki:

1. ukończyć 16. rok życia
2. być osobą ochrzczoną w Kościele katolickim, przystąpić do Pierwszej Komunii Świętej i bierzmowania (zaświadczenie)
3. uczestniczyć regularnie w niedzielnej Mszy świętej i wypełniać praktyki religijne
4. oświadczyć, że uczęszczało się lub nadal uczęszcza na katechezę szkolną
5. oświadczyć, że nie podlega się żadnej karze kościelnej (karę można zaciągnąć za m.in. odstępstwo od wiary, dokonanie aborcji lub namawianie do jej popełnienia, profanację…)
6. oświadczyć, że uczyni się wszystko, by godnie wypełnić obowiązki rodzica chrzestnego

Kandydat na chrzestnego NIE może żyć w związku niesakramentalnym ani w związku jedynie cywilnym czy w konkubinacie.

Na podstawie oświadczenia kapłan stwierdza, czy „nie widzi przeszkód”, by dana osoba została rodzicem chrzestnym. Oryginał oświadczenia otrzymuje kandydat, zaś kopia pozostaje w archiwum parafialnym.

CHRZEST DZIECI, KTÓRYCH RODZICE TRWAJĄ W ZWIĄZKU NIEKANONICZNYM, NIE MAJĄC PRZESZKÓD

Poprzez „związek niekanoniczny” rozumie się osoby, które żyją w związku cywilnym lub konkubinacie, chociaż nie posiadają przeszkód do zawarcia małżeństwa. Przez „brak przeszkody” rozumie się, że ojciec i matka dziecka są stanu wolnego (panna/kawaler) lub wdową/wdowcem, nie zawierali wcześniej związku małżeńskiego, więc nie są po rozwodzie.

Warunkiem udzielenia chrztu świętego jest istnienie uzasadnionej nadziei, że dziecko będzie wychowane w wierze katolickiej. Tymczasem świadome i dobrowolne lekceważenie moralności chrześcijańskiej oraz sakramentu małżeństwa nie daje takich gwarancji.

Zgodnie z Dekretem Biskupa Płockiego z dn. 10 lutego 2020 roku – w takiej sytuacji proboszcz parafii ma zaproponować odłożenie chrztu dziecka, aż do zawarcia przez jego rodziców małżeństwa sakramentalnego. Jeśli tego nie uczynią, muszą złożyć pisemne oświadczenie wychowania dziecka w wierze katolickiej, którego kopia pozostaje w archiwum parafialnym.

Jeśli nie jest to pierwsze dziecko pochodzące z takiego związku, dobro duchowe Parafian domaga się przyjrzenia tej sytuacji i osobistej rozmowy.

Pierwsza Komunia Św.

Pierwsza Komunia Święta

Wymagane dokumenty:

• metryka chrztu dziecka, jeśli było ochrzczone w innej parafii niż Skierkowizna

Często zdarza się, że dziecko chce przystąpić do Pierwszej Komunii Świętej wraz ze swoją klasą w szkole, nawet jeśli mieszka na terenie innej parafii.
Proboszczowie zwykle nie robią przeszkód ku temu, ale mile widziane jest przedstawienie ze swojej parafii zgody miejscowego duszpasterza na przystąpienie do sakramentu w Skierkowiźnie.

Komunia Święta odbywa się zawsze w maju, tuż przed odpustem św. Andrzeja Boboli.
Przystępują do niej dzieci z klas trzecich szkoły podstawowej.

Wymagania:

1. Rodzice wraz z dziećmi biorą udział w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych przygotowujących do Komunii św.
2. Cała rodzina powinna systematycznie uczestniczyć we Mszy świętej niedzielnej, wprowadzić zwyczaj modlitwy rodzinnej i w miarę możliwości praktykować sakramentalnie.
3. Dziecko powinno uczęszczać na katechezę oraz zaliczyć wymagane pytania z katechizmu, modlitwy, formułę spowiedzi.

Komunia Generalna

W diecezji płockiej nie praktykuje się tzw. rocznicy Pierwszej Komunii, ale Odnowienie Przyrzeczeń Chrztu Świętego zwane też Drugą Komunią albo Komunią Generalną.
Jest ona praktykowana od 1910 roku jako ważne i znaczące wydarzenie w kształtowaniu osobowości chrześcijańskiej. 

Przystępują do niej dzieci klas IV szkoły podstawowej.

Bierzmowanie

Wymagania

1. Przedłożenie metryki chrztu - dotyczy to tych kandydatów, którzy byli ochrzczeni poza parafią, w której odbywa się bierzmowanie.
2. Systematyczne uczestnictwo w Mszach świętych niedzielnych i świątecznych, codzienna modlitwa, regularna spowiedź.
3. Systematycznie uczestnictwo w spotkaniach przygotowujących do sakramentu bierzmowania.
4. Pozytywne zaliczenie egzaminu dopuszczającego do sakramentu.
5. Pozytywna opinia katechety w szkole.

Teologia sakramentu

Nauczanie Kościoła podkreśla wielkie znaczenie sakramentu bierzmowania dla życia chrześcijańskiego. „Przez sakrament bierzmowania ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są jako prawdziwi świadkowie Chrystusa do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej (KKK 1285). Przez dar Ducha Świętego wierni zostają bardziej upodobnieni do Chrystusa i umocnieni, aby składali Mu świadectwo i budowali Jego Ciało w wierze i miłości (OB. 2). Duch Święty, który w czasie Pięćdziesiątnicy napełnił Kościół i zjednoczył uczniów Chrystusa, w sakramencie bierzmowania udziela swej pieczęci, charakteru sakramentalnego oraz darów jako znaku nieutracalnej przynależności człowieka do Boga.” (IIISG 696).

Sakrament bierzmowania jest zatem dopełnieniem łaski chrztu świętego, która uzdalnia do mężnego wyznawania wiary i umacnia do dawania świadectwa słowem i czynem. Nazywany sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej nie zakłada dojrzałości w momencie jego przyjmowania, ale uzdalnia do jej osiągnięcia.

„Podczas bierzmowania na duszy ochrzczonego chrześcijanina zostaje odciśnięte niezatarte duchowe znamię, które można otrzymać tylko raz i które takiego człowieka na zawsze naznacza jako chrześcijanina. Dar Ducha Świętego jest mocą z góry, dzięki której taki człowiek uwiarygadnia swoim życiem łaskę otrzymaną na chrzcie i staje się „świadkiem” Chrystusa.

Przyjąć sakrament bierzmowania oznacza zawrzeć z Bogiem swego rodzaju umowę. Bierzmowany mówi: „Tak, wierzę w Ciebie, mój Boże, daj mi Twego Ducha Świętego, żebym do Ciebie całkowicie należał, nigdy od Ciebie nie odstąpił i całe moje życie świadczył o Tobie duszą i ciałem, słowem i czynem, na dobre i na złe”. A Bóg mówi: „Tak, ufam ci, moje dziecko – i obdaruję cię moim Duchem, czyli sobą samym. Będę cały twój. Nie odstąpię od ciebie w tym życiu tu na ziemi i tym w niebie. Będę w twoim ciele i twojej duszy, w twoich czynach i słowach. Nawet jeśli zapomnisz o mnie, ja będę przy tobie – na dobre i na złe” (YC 205).

Celebracja sakramentu

Sakramentu bierzmowania udziela sam biskup, albo wyznaczony przez niego kapłan. Udzielenie tego sakramentu przez biskupa wskazuje na ścisłe zjednoczenie bierzmowanego ze wspólnotą Kościoła, na czele której stoi biskup jako następca Apostołów. Bierzmowanie udzielane jest zasadniczo w parafii zamieszkania i poprzedzone jest systematyczną katechezą sakramentalną. Celem katechezy jest doprowadzenie kandydatów do świadomego wyznania wiary otrzymanej na chrzcie oraz do umiejętności obrony chrześcijańskich przekonań wobec współczesnych zagrożeń.

Bierzmowania udziela się w czasie Mszy Świętej, aby jaśniej ukazać ścisły związek  tego sakramentu z całym wtajemniczeniem chrześcijańskim, które osiąga szczyt w przyjęciu Ciała i Krwi Chrystusa. Z tego powodu liturgia bierzmowania rozpoczyna się odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych oraz wyznania wiary przez bierzmowanych.

Sakrament bierzmowania można przyjąć tylko raz i w stanie łaski uświęcającej, dlatego ważnym elementem przygotowania do jego przyjęcia jest odbyta spowiedź.

Wybór świadka bierzmowania

Świadka do bierzmowania obowiązują takie same zasady jak rodzica chrzestnego tzn.

• ukończył szesnaście lat;
• jest katolikiem, bierzmowanym, prowadzącym życie zgodne z wiarą;
• jest wolny od kar kościelnych,
• nie ma przeszkód, aby przystąpić przed bierzmowaniem do spowiedzi i Komunii świętej.

Najczęściej dla dziewczyny przyjmującej bierzmowanie świadkiem jest kobieta, a dla chłopaka - mężczyzna. Nie jest to jednak obowiązek.

Zadaniem świadka jest ponadto troska o to, by bierzmowany postępował jak prawdziwy uczeń Chrystusa i wypełniał wszystkie przyrzeczenia chrzcielne zgodnie z natchnieniem Ducha Świętego.

Wybór imienia na bierzmowanie

Imię na bierzmowanie to jeden z najważniejszych wyborów, kiedy przystępujemy do sakramentu bierzmowania. Bierzmowanie to wejście na nową drogę, przekroczenie progu dojrzałości zwieńczone jest przyjęciem nowego imienia, które samemu można sobie wybrać. Tradycja nadawania nowych imion bezpośrednio wiąże się z Pismem Świętym, bowiem to właśnie tam choćby Jezus nadał nowe imiona swoim uczniom, których życie po zmianie nabierało zupełnie nowego znaczenia. 

Czym można się pokierować przy wyborze?

1. Wybór imienia związany jest jednocześnie z wyborem Patrona, osoby beatyfikowanej lub kanonizowanej przez Kościół.
2. Pomyśl, jakie wartości chrześcijańskie są dla Ciebie najważniejsze? Jeśli odwaga i męstwo może warto wybrać na swojego Patrona któregoś z męczenników, a jeśli mądrość i rozum to np. Ojca lub Doktora Kościoła. A może bliska Ci jest jakaś postać biblijna i reprezentowane przez nią wartości?
3. Innym kryterium mogą być Twoje plany na przyszłość albo zainteresowania. Jeśli interesujesz się muzyką, może to być św. Cecylia albo św. Grzegorz Wielki. Jeśli chcesz zajmować się medycyną, postaw na św. Joannę Berettę Mollę albo św. Łukasza. Bliskie są Ci sprawy rolnicze, zachęcam do wyboru imienia św. Izydora. Z łatwością możesz sprawdzić w internecie, kto jest patronem zawodu, jakim chcesz się zająć albo tego, co jest bliskiem Twoim pasjom.
4. Nie kieruj się wyłącznie pięknym brzmieniem imienia ani modą. Możesz jednak wypisać listę imion, które Ci się podobają i dowiedzieć się więcej o Patronach, którzy nosili to imię.
5. Możesz postawić na imię Patrona wspominanego w liturgii w konkretny, szczególny dla Ciebie dzień np. dzień urodzin, daty chrztu, daty I Komunii, daty rocznicy ślubu rodziców...

Małżeństwo

Kiedy zdecydowaliście, że chcecie być razem już na zawsze…

Małżeństwo nie jest instytucją czysto ludzką. Jest wspólnotą życia i miłości. Dlatego nawet najstaranniejsze przeprowadzenie ślubnych formalności nie zagwarantuje Wam szczęśliwego pożycia małżeńskiego. Najważniejsze jest przygotowanie duchowe. Kto wie, czym jest sakrament małżeństwa z Bożej perspektywy, ten zna i szanuje jego wartość.

Zanim podejmiecie decyzję o ślubie, zachęcam Was do szczerego dialogu. Kim jestem? Czego pragnę? Jak budować relację ze sobą oraz z Bogiem? Co dla mnie oznacza małżeństwo, które mam zawrzeć? Ogromną pomocą w tym dialogu mogą być: rekolekcje dla narzeczonych, konferencje duchowe, dzień skupienia, lektura książek mówiących o istocie małżeństwa i rodziny. Warto wspólnie wziąć udział w rekolekcjach czy wspólnie wysłuchać dobrej konferencji, a następnie porozmawiać z narzeczonym(ą) o tych treściach.

Zachęcam również narzeczone, aby w trakcie kupowania sukni ślubnej (jeśli ślub jest w okresie letnim) wzięły pod uwagę szacunek dla świątyni. Istnieją różne ślubne bolerka, szale, koronki, sweterki itd., którymi można przykryć odkryte ramiona, plecy, dekolt – przynajmniej na Mszę ślubną. Podobną prośbę kieruję do druhny (świadkowej).

KURS PRZEDMAŁŻEŃSKI

Kolejnym niezbędnym krokiem jest ukończenie kursu przedmałżeńskiego. Nie zachęcam, aby robić go w pośpiechu. Informacje o kursach w formie spotkań cotygodniowych albo weekendowych można uzyskać na stronie Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Płockiej (kliknij).

Zachęcam do pobrania aplikacji na smartfona „Vademecum Narzeczonych”.

ZGŁASZANIE ŚLUBU

Najpierw konieczne jest ustalenie z ks. proboszczem daty samego ślubu. Trzeba to uczynić możliwie jak najwcześniej.

W czasie pierwszego spotkania otrzymacie „Vademecum narzeczonych” – indeks, który pomoże Wam w dobrym przygotowaniu się do ślubu.

Około trzy miesiące przed ślubem oboje narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej w celu spisania protokołu przedślubnego. Trzeba zabrać ze sobą na to spotkanie następujące dokumenty:

1. dowody osobiste
2. metryki chrztu i bierzmowania (nie starsze niż 6 miesięcy!), jeśli narzeczony(a) nie pochodzi z parafii Skierkowizna – przy pobieraniu metryki z rodzinnej parafii koniecznie trzeba zaznaczyć, że potrzebna jest metryka DO ŚLUBU
3. zaświadczenie z USC o stanie wolnym narzeczonych – dokument niezbędny do zawarcia ślubu konkordatowego tzn. ze skutkiem cywilnym (ważny jest 3 miesiące od daty wydania)
4. świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej
5. świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego lub zaświadczenie, że zdążycie go ukończyć przed ślubem

Jeśli chcecie zaprosić na Wasz ślub znajomego księdza i pragniecie, aby on pobłogosławił Wasze małżeństwo, trzeba poinformować o tym miejscowego proboszcza oraz podać dane księdza: imię i nazwisko, funkcję, adres parafii lub ośrodka, w którym pracuje, diecezję lub zgromadzenie zakonne.

Po spisaniu protokołu w parafii ogłaszane są zapowiedzi przedślubne. Ich celem jest wykluczenie ewentualnych przeszkód do zawarcia małżeństwa.

TUŻ PRZED ŚLUBEM

Powinniście przystąpić do spowiedzi przedślubnej. W przypadku zawarcia sakramentu małżeństwa zachęca się nawet do spowiedzi generalnej. Spowiednik potwierdza odbycie spowiedzi podpisem w „Vademecum narzeczonych„.

Istnieje możliwość, aby na Waszym ślubie zagrał organista lub zespół, który sobie wybierzecie. Aby było to możliwe, muzyk / organista musi minimum dwa tygodnie przed ślubem skontaktować się osobiście z ks. proboszczem i zaproponować pieśni na liturgię ślubną oraz uzyskać ich zatwierdzenie.

Aktualnie istnieje w diecezji płockiej spis pieśni i instrumentów dopuszczonych do użytku w czasie liturgii ślubnej.

Pieśni i muzyka ślubna Pobierz

Sprawdźcie, czy fotograf / kamerzysta dokumentujący Wasz ślub w kościele posiada aktualne zaświadczenie z kurii o ukończeniu kursu liturgicznego. Jeśli operator lub fotograf nie posiada stosownego kursu, nie otrzyma zgody na rejestrowanie uroczystości w kościele. Proszę poinformować osoby filmujące i fotografujące, aby przed ślubem zgłosiły się do zakrystii w celu omówienia zasad dokumentacji w naszym kościele.

Narzeczeni mogą również zaproponować osoby, które przeczytają na ślubie lekcję mszalną i zaśpiewają psalm. Możecie również wybrać sobie zestaw czytań ślubnych, które pragniecie usłyszeć na swoim ślubie.

Przykładowe teksty czytań Sprawdź

W wyjątkowych sytuacjach możliwa jest transmisja Mszy świętej ślubnej na kanale TV Bobola. Korzystają z tego m.in. narzeczeni, których bliscy z różnych przyczyn nie mogą pojawić się w kościele. Więcej szczegółów możecie uzyskać u ks. Proboszcza.

PO ŚLUBIE

Tradycją stało się, że za nowożeńców odprawiana jest jeszcze jedna Msza święta w Skierkowiźnie lub Romanach Seborach. Jej termin ustalamy już po ślubie.

Zachęcam Was, abyście starali się regularnie pielęgnować swoje więzi przez rekolekcje małżeńskie czy grupy formacji rodzin np. Domowy Kościół. Bo rodzina jest jak kwiat – niepodlewany uschnie i przestanie cieszyć swoim pięknem. Nie pozwólcie, aby codzienność Was przytłoczyła i znużyła, ale starajcie się dbać o miłość każdego dnia choćby przez proste gesty.

Zapraszamy przede wszystkim na rekolekcje małżeńskie i dni skupienia w Skierkowiźnie.

Sakrament chorych

W Kościele katolickim sakrament chorych został odnowiony w wyniku Reformy liturgicznej soboru watykańskiego II. 30 listopada 1972 r. papież św. Paweł VI wydał na ten temat konstytucję Sacram Unctionem Infirmorum. Współcześnie kładzie się nacisk na znaczenie uzdrawiające namaszczenia. Jak zauważył Katechizm Kościoła Katolickiego, choć w historii udzielania tego sakramentu doszło do ewolucji w kierunku rytu przedśmiertnego, jednak nigdy nie zapomniano o jego mocy przywracania zdrowia ciała i duszy

Do obrzędu używa się oleju chorych (łac. oleum infirmorum), poświęconego przez biskupa w Wielki Czwartek lub przez delegowanego kapłana. Sakrament ten dana osoba może przyjąć wielokrotnie, ilekroć nastąpi u niej znaczące pogorszenie stanu zdrowia (KKK 1515). Jeżeli choroba uniemożliwia spowiedź, łaską sakramentu, jako aktu Kościoła, któremu zostało powierzone zadanie rozwiązywania i związywania (por. Mt 18,18) jest także odpuszczenie grzechów.

Trzy sakramenty, namaszczenie, jako sakrament Ducha Świętego, udzielane razem z poprzedzającą je spowiedzią (= sakramenty uzdrowienia) i następującą po nim Eucharystią – są w pewnym sensie odpowiednikiem Sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Z reguły, w pierwszych wiekach Kościoła udzielano ich w następującej kolejności: w czasie Nocy paschalnej najpierw był chrzest, po którym następowało namaszczenie bierzmowania, a następnie ochrzczonych prowadzono na wspólną Eucharystię, włączając ich do wspólnoty Kościoła, jakby byli już w nowo odzyskanym raju.

W naszej parafii sakrament chorych można przyjąć na "trzy sposoby".

• Na indywidualną prośbę (osoba cierpiąca może poprosić kapłana o udzielenie sakramentu np. w kościele bądź rodzina może wezwać księdza do domu do chorego o każdej porze).
• Podczas odwiedzin osób chorych w pierwsze piątki miesiąca (wymagane zgłoszenie do ks. Proboszcza).
• Podczas rekolekcji wielkopostnych, zazwyczaj w sobotę.

Pogrzeb

Ustalenie terminu pogrzebu jest możliwe codziennie i o każdej porze. Także można to uczynić telefonicznie.

Prawo do katolickiego pogrzebu ma każdy ochrzczony, który do śmierci wytrwał w wierze i praktyce życia Kościoła.

Pogrzeb zgłasza najbliższa rodzina zmarłego. Jeśli pogrzeb jest poza parafią zamieszkania zmarłego(j), potrzebna jest zgoda na pochówek od proboszcza miejsca zamieszkania. W przypadku trudności z uzyskaniem zaświadczenia z innej parafii prosimy o kontakt z kancelarią parafialną w Skierkowiźnie.

Przy wypełnianiu ksiąg pogrzebowych konieczne są dokumenty:

1. akt zgonu z USC (może być kopia)
2. dokument "do pochówku"
3. zaświadczenie o przyjęciu sakramentu chorych przed śmiercią (np. od kapelana szpitala) – jeśli posiadamy

Przed udaniem się do kancelarii prosimy o sprawdzenie w GROBONET lokalizacji grobu, w którym zmarły będzie spoczywał – w przypadku jeśli będzie on pochowany w istniejącym już grobie.

Wszelkich niezbędnych informacji nieumieszczonych na stronie udziela kancelaria parafialna (zakładka kontakt).

Tradycją w Skierkowiźnie jest odprawianie Mszy popogrzebowych z ofiar składanych na ten cel przez uczestników pogrzebu.

Zachęcamy, aby rodzina, przyjaciele i znajomi osoby zmarłej – uczestniczący we Mszy świętej pogrzebowej – przystąpili wcześniej do spowiedzi i wzięli pełny udział w liturgii (przyjęli Komunię Świętą), o ile NIE mają przeszkód kanonicznych.

Wszyscy uczestnicy pogrzebu są zobowiązani się do zachowania należytej powagi i modlitewnego skupienia w czasie całego pogrzebu.

Od 2024 r. w czasie pogrzebów wprowadziliśmy praktykę jałmużny "zamiast kwiatów". Chodzi w niej o to, aby ograniczyć ilość śmieci (kwiatów, plastikowych wieńców, zniczy) na cmentarzu, a w zamian wesprzeć dowolny cel charytatywny.
Najbliższa rodzina zmarłego(-j) może wybrać, na jaki cel chce przeznaczyć ofiary z puszek np. na leczenie lub rehabilitację osoby chorej lub na konkretną instytucję (Caritas, hospicjum, dom opieki, klasztor, fundację).